Άρθρο του Προέδρου και Διευθ/ντα Συμβούλου της ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Α.Ε., κ. Πανοζάχου Δημήτρη, που δημοσιεύθηκε στο capital.gr στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
Αυτές τις ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας σχέδιο νόμου στο οποίο αποτυπώνεται η βούληση της κυβέρνησης να δώσει φορολογικό κίνητρο σε όσους εργάζονται στην Ελλάδα για αλλοδαπή εταιρεία με το καθεστώς της “εξ αποστάσεως εργασίας”.
Πρέπει να ομολογηθεί ότι είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση, σε μια χώρα που τα τελευταία χρόνια η μετανάστευση του ανθρώπινου δυναμικού με υψηλή μόρφωση αποτέλεσε κύριο κοινωνικό της χαρακτηριστικό (Brain Drain).
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η “εξ αποστάσεως εργασία” που κατέστη κύρια μορφή εργασίας στα υψηλά μορφωτικά επαγγελματικά επίπεδα “την εποχή του covid 19” ήρθε για να μείνει.
Μια χώρα όπως η Ελλάδα με πολύ καλύτερες κλιματολογικές συνθήκες από την πλειονότητα των Ευρωπαϊκών Χωρών, με πολύ μεγάλο ποσοστό ανθρώπων με πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και με ισχυρές – ακόμη – τις οικογενειακές σχέσεις είναι πολύ λογικό να στοχεύσει στην επιστροφή των “μορφωμένων μεταναστών της” και κυρίως να εκμεταλλευθεί τις νέες μορφές εργασίας που αναδεικνύονται.
Η προσπάθεια δημιουργίας όλων των “κατάλληλων κρατικών” συνθηκών” για την προσέλκυση εργαζομένων “εξ αποστάσεως” σε αλλοδαπές εταιρείες ενισχύει την οικονομία μας και μας φέρνει “ξένο οικονομικό πλούτο”.
Μάλιστα ένα καλό “κρατικό εργασιακό περιβάλλον” δεν αποκλείει να προσελκύσει και αλλοδαπούς που θα εργάζονται με τον ίδιο τρόπο.
Μπορεί, όμως, μόνο η μείωση του συντελεστή φορολόγησης – έστω και υψηλή αφού αναφερόμαστε σε 50% – να αποτελέσει ουσιαστικό μέσο δημιουργίας “κατάλληλων κρατικών συνθηκών εργασίας” για να εργάζεται κάποιος νόμιμα από την Ελλάδα σε αλλοδαπή εταιρεία;
Δυστυχώς όχι, γιατί εκτός των φορολογικών θεμάτων υπάρχουν και οι κρατικές ασφαλιστικές εισφορές που επιβαρύνουν τον εργαζόμενο για αυτό και χρησιμοποιώ την έκφραση “κρατικές συνθήκες εργασίας”.
Στην Ελλάδα δεν μπορεί να υπάρχει σύμβαση εξαρτημένης εργασίας χωρίς κρατική ασφάλιση.
Ερευνώντας το “γραφειοκρατικό παρελθόν” για το θέμα της απασχόλησης ενός μισθωτού στην Ελλάδα από αλλοδαπή εταιρεία που δεν έχει μόνιμη εγκατάσταση εδώ, υπάρχει ήδη αναφορά από το 1997 (Εγκ. 25/15-5-1997, IKA Γ99/1/329 29.10.2003) στις σχετικές εγκυκλίους του ΙΚΑ χωρίς να αποκλείεται και η ύπαρξη άλλων εγγράφων.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτές: α) πρέπει να πληρώνονται στον αρμόδιο κρατικό ασφαλιστικό φορέα (πλέον ΕΦΚΑ) οι προβλεπόμενες από την εθνική νομοθεσία ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες σήμερα ανέρχονται συνολικά (εργαζόμενου και εργοδότη) στο 39,6% και από 01/01/2021 σε 36,6% και β) ο εργαζόμενος είναι συνυπεύθυνος σε περίπτωση μη καταβολής των προβλεπόμενων εισφορών στον ΕΦΚΑ.
Όλα τα παραπάνω εντοπίζονται στην “ελληνική γραφειοκρατία” όταν στο γενικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης πλέον είναι σαφές ότι οι ασφαλιστικές εισφορές καταβάλλονται στη χώρα που εδρεύει ο εργοδότης ενώ ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα λήψης υγειονομικής περίθαλψης στην χώρα που κατοικεί.
Γιατί λοιπόν ένας εργαζόμενος “εξ αποστάσεως” στην Ελλάδα να το ρισκάρει και να ζητήσει από τον αλλοδαπό εργοδότη του να καταχωρηθεί στα “κατάστιχα του ΕΦΚΑ” και παράλληλα να γίνει συνυπεύθυνος έναντι του ιδίου φορέα όταν μπορεί να συνεχίσει να εργάζεται στην Ελλάδα με το σημερινό πλαίσιο απολαμβάνοντας τα πλεονεκτήματα της χώρας μας;
Αν δεν το κάνει, πάλι προκύπτει άμεσα το ερώτημα: Είναι νόμιμη η απασχόλησή του στην Ελλάδα; Μήπως κάνοντας χρήση της συγκεκριμένης φορολογικής διάταξης που προωθεί η κυβέρνηση βρεθεί αντιμέτωπος με τεράστια χρηματικά πρόστιμα απέναντι στον ΕΦΚΑ αφού σύμφωνα με αυτόν είναι συνυπεύθυνος για την απόδοση των ασφαλιστικών εισφορών;
Αν λοιπόν θέλουμε να μη χάσουμε μια ακόμη ευκαιρία να προσελκύσουμε “αλλοδαπό οικονομικό πλούτο” στη χώρα μας, τότε πρέπει άμεσα: α) να διευκρινίσουμε το ζήτημα της κρατικής ασφάλισης των μισθωτών με εξ αποστάσεως εργασία σε αλλοδαπούς εργοδότες χωρίς μόνιμη εγκατάσταση αυτών στην πατρίδα μας και β) να επανεξετάσουμε τον περιορισμό της κατ’ ελάχιστο προηγούμενης επταετής απουσίας από την Ελλάδα όσων επιθυμούν να κάνουν χρήση της διάταξης των μειωμένων φορολογικών συντελεστών, γιατί έτσι αποκλείονται “τα παιδιά του brain drain” που έφυγαν μετά το 2013 από τη χώρα μας και αυτά είναι η πλειοψηφία όσων έχουν επιστρέψει και εργάζονται σήμερα εξ αποστάσεως σε αλλοδαπές εταιρείες.
Πηγή: capital.gr
