Άρθρο του Προέδρου και Διευθ/ντα Συμβούλου της ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Α.Ε., κ. Πανοζάχου Δημήτρη, που δημοσιεύθηκε στο capital.gr στις 4 Νοεμβρίου 2020.
Συχνά διερωτάστε στη χώρα εάν εφαρμόζονται οι νόμοι από το ίδιο το κράτος και αν σέβεται η δημόσια διοίκηση τους πολίτες αυτού του κράτους.
Δυστυχώς με την κοινή απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών και του Διοικητή της Α.Α.Δ.Ε. Α.1241/2020 που αφορά την αλλαγή της προσωπικής ευθύνης των οριζόμενων ως “αλληλέγγυα πρόσωπα” στον Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας αποδεικνύεται ότι ενίοτε οι υποστηρικτές των παραπάνω “ερωτημάτων” δεν έχουν και άδικο.
Τα γεγονότα έχουν ως εξής: α) η πολιτική ηγεσία της χώρας εντοπίζει τον Δεκέμβριο του 2019 ότι ο ορισμός των “αλληλέγγυων προσώπων” στο άρθρο 50 του Ν. 4174/2013 (Κ.Φ.Δ.) δημιουργεί προβλήματα στις επιχειρήσεις που είναι πραγματικά απρόσωπες, πολυμετοχικές, που τίθενται σε εκκαθάριση κ.λπ., γιατί προκαλεί σύγχυση μεταξύ της πραγματικής οικονομικής ευθύνης των διοικούντων και της φυσικής οικονομικής αδυναμίας μιας οντότητας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της απέναντι στο δημόσιο (σχετικό άρθρο εδώ), β) αποφασίζεται να διευκρινιστεί πλήρως το θέμα και με την ψήφιση του άρθρου 34 του Ν. 4646/2019 γίνεται ξεκάθαρο πλέον μέχρι που φθάνει η προσωπική “αλληλέγγυα ευθύνη” των διοικούντων των νομικών προσώπων στις περιπτώσεις αδυναμίας αυτών να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις έναντι του δημοσίου και γ) πολύ ορθά η πολιτική ηγεσία αποφασίζει με την παράγραφο 29 του άρθρου 66 του ιδίου νόμου να ισχύσει η εφαρμογή των νέων διατάξεων (ως ευνοϊκότερες ) και για τις εκκρεμείς υποθέσεις και δίνει δικαίωμα σε όσους επιθυμούν να ζητήσουν την εφαρμογή του με την υποβολή σχετικής αίτησης εντός τριών (3) μηνών από τη δημοσίευση του νόμου (συνεπώς έως 11/03/2020).
Από εδώ αρχίζει μια ιστορία που δεν αρμόζει σε μια ευρωπαϊκή χώρα. α) Οι Δ.Ο.Υ. επιλέγουν να μην απαντήσουν σε καμιά αίτηση από αυτές που υποβλήθηκαν έως 11/03/2020, στο πλαίσιο των μεταβατικών διατάξεων του προαναφερόμενου νόμου (Άρθρο 66 Ν. 4646/2019) και αφορούν πρόσωπα που η “αλληλέγγυα ευθύνη” τους πρέπει να ανακληθεί ή να περιοριστεί σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία, επικαλούμενοι οι υπηρεσιακοί παράγοντες αυτών ότι αδυνατούν να επωμισθούν τέτοια ευθύνη χωρίς να έχει προηγουμένως εκδοθεί σχετική Εγκύκλιος από την Α.Α.Δ.Ε. ή το Υπουργείο που να παρέχει διευκρινήσεις. β) Μετά την 11/06/2020, που έχει παρέλθει πλέον το τρίμηνο και για τις τελευταίες αιτήσεις που είχαν υποβληθεί εμπρόθεσμα και σύννομα στο πλαίσιο ισχύος των μεταβατικών διατάξεων (άρθρο 66 του Ν. 4646/2019) και χωρίς να έχει εκδοθεί κάποια εγκύκλιος, λαμβάνει χώρα η “σιωπηρή απόρριψη των εν λόγω αιτήσεων” (Άρθρο 63 Ν.2717/1999) και οι ενδιαφερόμενοι οδηγούνται αναγκαστικά στην υποβολή άσκησης ενδικοφανών προσφυγών έχοντας υπόψη ότι η αρμόδια επιτροπή έχει δικαίωμα να αποφανθεί εντός τεσσάρων (4) μηνών.
Ενώ λοιπόν πλησίαζε ο χρόνος που οι αρμόδιες επιτροπές έπρεπε να τοποθετηθούν επί των συγκεκριμένων προσφυγών, δημοσιεύεται η κοινή απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών και του Διοικητή της Α.Α.Δ.Ε. Α.1241/30-10-2020 με την οποία παρατείνεται (στην πράξη μετατίθεται) η λήψη των συγκεκριμενών αποφάσεων έως και την 30/06/2021. Δηλαδή δεκαοκτώ μήνες μετά την ψήφιση του νόμου. Είναι δυνατόν να απαιτείται 1,5 χρόνος για την έναρξη εφαρμογής ενός σημαντικού φορολογικού νόμου; Μήπως γιατί προβλέπει ευνοϊκότερη αντιμετώπιση των φορολογουμένων;
Ποιος θα αποζημιώσει τα φυσικά πρόσωπα που με την ψήφιση του Ν. 4646/2019 ένιωσαν ότι ήρθε η ώρα της δικαίωσής τους αλλά μέχρι και σήμερα ταλαιπωρούνται αδυνατώντας να δραστηριοποιηθούν επιχειρηματικά;
Ποιος έχει αναλάβει αυτή την ευθύνη απέναντι στην “πραγματική οικονομία”;
Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη της μη εφαρμογής μιας πολιτικής επιλογής μιας εκλεγμένης δημοκρατικά κυβέρνησης;
Γιατί πρέπει οι δημόσιοι λειτουργοί των Δ.Ο.Υ. να συμπεριφέρονται ως “αναρμόδιοι” σε στιγμές που πρέπει να λάβουν κρίσιμες αποφάσεις υπέρ των φορολογουμένων αλλά να δύνανται να συμπεριφέρονται “αυταρχικά” και “επιπόλαια” σε φορολογικούς ελέγχους και να καταλογίζουν φόρους και πρόστιμα εξόφθαλμα εκτός της κείμενης νομοθεσίας; Γιατί είναι αδύνατον να αποφανθεί ένας υπηρεσιακός παράγοντας μιας Δ.Ο.Υ. για τη μη υπαιτιότητα ενός υπευθύνου σε ένα νομικό πρόσωπο αλλά δύναται να αποφανθεί απρόσκοπτα για παράλογα πράγματα όπως να καταλογίζει φόρο υπεραξίας μεταβίβασης εταιρικών μεριδίων στο οφειλόμενο ποσό του Φ.Π.Α. από το νομικό πρόσωπο; Ποιος ανέλαβε την ευθύνη και ποιος επωμίζεται το κόστος για τις άστοχες ενέργειες ενός υπηρεσιακού παράγοντα ενάντια στον φορολογούμενο;
Γιατί πρέπει όλες τις αντιξοότητες στην εφαρμογή της νομοθεσίας να τις επωμίζονται οι φορολογούμενοι;
Μήπως ήρθε η ώρα να επανεξετάσουμε τη διαδικασία άμεσης και αποτελεσματικής εφαρμογής της εκάστοτε νέας φορολογικής νομοθεσίας από τους υπηρεσιακούς παράγοντες;
Μήπως ήρθε η ώρα να νομοθετηθεί και η αρνητική αξιολόγηση των υπηρεσιακών παραγόντων σε περιπτώσεις “μη ανάληψης ευθύνης” ή και σε περιπτώσεις “εσκεμμένης στρεβλής εφαρμογής αυτής”;
Πηγή: capital.gr